دلنوشته یکی از مخاطبان رمان «جان شیعه، اهل سنت» که حس و حال ایام فاطمیه دارد...
سلام...
من خوندمش قشنگ بود و نویسندش بسیار باهوش...
ازشون به جای من تشکر ویژه داشته باشین... مخصوصا به خاطر تیزهوشی فوق العادشون.... که با تیزهوشی یکی از وقایع مهم تاریخ بشریت رو در اندازه فهم امروز ما بازسازی کرد.
تیزهوشی و یا شاید هم عنایت...نمیدونم کدوم درسته...
اون قسمت هایی که اندوه الهه از مرگ مادرش، ظلم به همسرش و ضرب و شتمش توسط پدر وهابی اش رو میخونی، همه این ماجراها آدم رو یاد ظلمی می اندازه که به خانم فاطمه زهرا (سلام الله علیها) شده.
هر کی این رمان رو بخونه محاله به پدر الهه و دار و دستش فحش نده و اون افراد رو باز خواست نکنه.
حتی من گاهی برای بیچارگی و پی پناهی و غربت الهه، بغض کردم.
مطمئنم اگه این رمان رو ایام فاطمیه می خوندم، ساعتها زار میزدم... گرچه در فصلهای پایانی سراسرش رو گریه کردم و فقط و فقط برای امام حسین (علیه السلام) گریه کردم و لطف ائمه (علیهم السلام).
بهشون بگید دعاگوشون هستم....
