پدر و مادر من هر دوشون فوت کردن. تو بمبارون سال 65 تهران...

لبخند روی صورتش خشک شد و با صدایی که انگار از پس سال‌ها بغض می‌گذشت، پاسخ داد: «حاج‌خانم! پدر و مادر من هر دوشون فوت کردن. تو بمبارون سال 65 تهران.» پاسخش به‌قدری غیرمنتظره بود که حتی این بار کسی نتوانست یک خدابیامرز بگوید. برای لحظاتی احساس کردم حتی صدای نفس کسی هم شنیده نمی‌شود و دل او در میدان سکوت پدید آمده، یکه‌تازی می‌کرد و انگار می‌خواست بغض این‌همه‌سال تنهایی را بازگو کند که با صدایی شکسته ادامه داد...