همسایه شهیدم.. شهادتت مبارک
از دیشب داغ دلتنگی آتش نشان های نازنین مون، بیشتر دلم رو می سوزونه..
آخه تازه همین دیشب متوجه شدم یکی از این جوانمردان، همسایه ما بوده و من بی خبر بودم ...
این چند روز بارها از جلوی حجله و بنر تسلیت و میز خرما و حلوای ایستگاه آتش نشانی محله مون رد شده بودم و به عکس این شهید عزیز دقت نکرده بودم... فکر میکردم به یاد دیگر شهدای آتش نشان، اینجا هم مجلس گرفتن...
نمیدونستم این ایستگاه، خودش صاحب عزاست.....
.
.
.
شهید ناصر مهرورز، فرمانده ایستگاه ۲۴ آتش نشانی، یکی از شهدای آتش نشان حادثه پلاسکو هستن
ایستگاهی که فقط دو تا کوچه با خونه ما فاصله داره
در تمام سالهای سکونت مون در این محل (بیشتر از ۲۱ سال) همسایه نزدیک این ایستگاه آتش نشانی بودیم و سر هر مأموریت، صدای آژیرشون رو می شنیدیم؛ گاهی اعصابمون خورد میشد، گاهی دلمون میریخت پایین، گاهی مضطرب پشت پنجره میرفتیم...
اصلا هر وقت میخواستیم آدرس محله مون رو بدیم، به اسم همین ایستگاه آدرس می دادیم.. ایستگاه شهید رضا سمیعی...
مهربونی های آتش نشان های این ایستگاه همیشه شامل حال همه اهل محل میشد؛
تو هر عید و مناسبتی، شیرینی و شربت پخش میکردن...
تو حوادث محل، هوای همسایه ها رو داشتن و خارج از وظیفه، کمک می کردن...
یادم نمیره... یه روز صبح زود وقتی برای ماموریت اعزام شدن، فقط چراغ هاشون رو روشن کردن و بر خلاف همیشه، آژیر نکشیدن تا همسایه ها بیدار نشن....
.
.
.
روز حادثه پلاسکو هم مدام آژیر می کشیدن و معلوم بود نیروهای زیادی از این ایستگاه عازم محل حادثه شدن...
ولی هیچوقت فکر نمی کردم تو همین آژیرکشیدن ها، یکی از آتش نشان های ایستگاه محله مون شهید بشه...
خونه شون هم تو همین شهرکه... شهید مهرورز گل محله بود
از وقتی شنیدم دیگه دلم دست خودم نیست ....
همه شون عزیز بودن و حرارت رفتن شون به این زودی ها تو دلمون سرد نمیشه... ولی این شهید عزیز، همسایه ما بود و حالا دلتنگی نبودن شون خیلی سخت تر شده...
.
.
.
