انگار دغدغه ای نداریم....

شب های ما شبیه هم است؛ گاهی با خیال حضور پریچهره ای عاشقانه می گذرد و گاهی با داغ دوری اش، به هر تب و تابی طی می شود! اما آیا شده که نیمه شبی از دغدغه ای بیدار شوی و به درگاه خدا گریه کنی؟ ... حتما پیش آمده که از درد عمیقی بی خواب شوی و برای خدا درددل کنی، اما آن درد عمیق چه بود؟ درد عشق؟ درد بی کسی؟ درد فراق؟ درد گناه؟ درد ناچاری یا درد بدن؟... می دانی کسی هست که نیمه شب ها از درد دغدغه فرهنگ مردمش، خواب را رها کرده و به درگاه خدا گریه می کند؟
.
.
.
هر بار این بیان رهبر عزیزم را می خوانم، دلم می گیرد... نه! دلم از خجالت می میرد که ما سینه چاکان رهبر و مدعیان «ما اهل کوفه نیستیم!» به نام فرهنگ و گاهی به کام خودمان، سرمان به کدام بازیچه فرهنگی گرم شده که دغدغه فرهنگی، نیمه شب چشمان نازنینم رهبرم را از خواب بیزار کرده و غرق اشک می کند؟ این کلمات خود آقاست که دل را آتش می زند: «و اما در عرصه فرهنگ، بنده به معناى واقعى کلمه، احساس نگرانى مى کنم و حقیقتاً دغدغه دارم. این دغدغه از آن دغدغه هایى است که آدمى به خاطر آن، گاهى ممکن است نصفِ شب هم از خواب بیدار شود و به درگاه پروردگار تضرّع کند. من چنین دغدغه اى دارم.»
.
.
.
صدای رهبرمان را شنیده ایم و چشمان بی خواب و اشکبارش را برایمان شرح داده و ظاهراً هنوز تکانی به فعالیت های فرهنگی مان نداده ایم که می فرمایند: «کسى که زبانِ باز و دل روشن و مغز فعال دارد، مى تواند مقابل تهاجم فرهنگى را بگیرد. با چه؟ با سنگر فرهنگى، با حصار فرهنگى و با سلاح دورزن فرهنگى. ابزار فرهنگى لازم است. این است که ما به کسانى که اهل کار فرهنگى اند دائم مى گوییم، به بعضى تکرار مى کنیم، به بعضى التماس مى کنیم، بعضى را در اینجا جمع مى کنیم و به بعضى پیغام مى دهیم که آقا! کار فرهنگى بکنید. جواب کار فرهنگى باطل، کار فرهنگى حق است. در مقابلِ کسى که از ابزار فرهنگى استفاده مى کند، ابزار فرهنگى لازم است.»
.
.
.
دیگر بیش از این راضی به بی پاسخ ماندن ندای نصرت خواهی نائب امام زمان (روحی فداه) نشویم.... با خودم هستم؛ با این حنجره چاک خورده از شعار «وای اگر خامنه ای حکم جهادم دهد!»... رهبر عزیزمان حکم جهاد فرهنگی داده، پس با هر آنچه در توان داریم قدم به میدان مبارزه با هجمه همه جانبه فرهنگی دشمن بگذاریم... بسم الله...

مرجع بیانات رهبری: کتاب دغدغه های فرهنگی معظم له